„Bóg, wielki w miłości i bogaty w miłosierdzie, zawsze wychodzi do każdego człowieka, aby wezwać go do szczęścia swojego Królestwa, pomimo obojętności lub odrzucenia” – pisze Franciszek. Przypomina, że Jezus powiedział do uczniów: „Idźcie!”, zarówno przed, jak i po swoim zmartwychwstaniu, włączając ich w swoją misję. „Z tego powodu Kościół będzie nadal wychodził poza wszelkie granice, wychodził wciąż na nowo, niestrudzenie, i nie zniechęcając się w obliczu trudności i przeszkód, aby wiernie wypełniać misję otrzymaną od Pana” – podkreśla Ojciec Święty.
Przed nami kolejny Tydzień Misyjny. Jutrzejszą Niedzielą rozpoczynamy czas szczególnej modlitwy i pamięci o Misjonarzach, a szczególnie o naszych Siostrach, które posługują w różnych częściach świata, o czym będziemy Wam opowiadać w krótkich migawkach w najbliższych dniach. Dziękując Bogu za ich życie i powołanie w powołaniu otoczmy ich wszystkich swoją modlitwą i wsparciem. Wszystkich Przyjaciół, Dobroczyńców Zgromadzenia i Ofiarodawców polecamy wraz z podopiecznymi naszych dzieł w codziennej modlitwie….
„Misja dla wszystkich wymaga zaangażowania wszystkich” (Franciszek, papież)
Jeśli chcesz pomóc naszym misjom, możesz to uczynić składając dar serca:
Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek
ul. Reymonta 68/70, 05-400 Otwock
PKO SA Oddział w Otwocku
nr konta: PLN Numer rachunku PKO BP 94 1020 1127 0000 1002 0089 7017
USD Numer rachunku 80 1240 2119 1787 0011 1832 5722
EUR Numer rachunku 07 1240 2119 1978 0011 1832 5634
Dziś Niedziela Misyjna rozpoczynająca Tydzień szczególnej modlitwy i pamięci o tych, którzy głoszą Słowo Boże i o tych, którzy są głodni nie tylko chleba, ryżu, wody, ale i Boga…
Naszą opowieść zaczynamy od naszej najstarszej misji, kontynuowanej również obecnie od niemal 40. lat.
To misja w Brazylii.
Polecamy Waszej modlitwie Siostry, które tę misję tworzyły, które jako pierwsze wyjechały – s. Scholastyka Raczkiewicz, śp. s. Hiacynta Szeleźniak i M. Marcelina Kuśmierz oraz Siostry, które tam posługują s. Ilona Bednarczyk i s. Magdalena Łagowska.
Wspierajmy naszą modlitwą także Siostry z Brazylii, w których sercach Pan złożył ziarno powołania, jakie realizują w naszym Zgromadzeniu: s. Edna, s. Ednalva, s. Aureci, s. Sueli oraz s. Palua pochodząca z Ekwadoru, posługująca w Queimadas.
I dziś szczególnie prośmy o dar nowych powołań, aby nieść dalej płomień Bożej Miłości w tak pięknym i rozległym kraju, jakim jest Brazylia:
I czas na kolejny kraj. Tym razem zabieramy Was do Ekwadoru.
Misja w tym kraju została założona w miejscowości Santo Domingo de Los Colorados w roku 1996. Od początku istnienia placówki siostry pracowały w duszpasterstwie, w parafii p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz w parafialnej szkole podstawowej im. Św. Maksymiliana Kolbe, prowadząc tam naukę religii i języka angielskiego. Ponadto siostry zajęły się formacją katechetów, przygotowaniem liturgii w kościele i kaplicach, przygotowaniem do sakramentów (kursy przedchrzcielne, katecheza wielkopostna), prowadzeniem grup Dziecięctwa Misyjnego i scholi dziecięcej.
Dostrzegając bardzo trudną sytuację najbiedniejszych dzieci w parafii, w roku 2000 została zorganizowana jadalnia i świetlica dla „dzieci ulicy”. W 2003 roku świetlica została przekształcona w Centrum Pomocy Szkolnej o nazwie „Arco Iris”, tzn. „Tęcza”. Dziś w Centrum znajduje pomoc około 50 dzieci z rodzin najbardziej zaniedbanych (otrzymują obiad, podwieczorek, pomoc w odrabianiu lekcji, możliwość opanowania robótek ręcznych, śpiewu, gry na najprostszych instrumentach, opiekę medyczną, pomoc w zakupie przyborów szkolnych…).
Z funduszy przekazanych przez ofiarodawców z Polski i USA siostry organizują stypendia dla dzieci i młodzieży na naukę w szkole. Dostrzegając potrzeby niepełnosprawnych i upośledzonych, którzy praktycznie byli zepchnięci na margines, zrodziła się idea organizowania raz w miesiącu spotkań dla nich wraz z przygotowaniem do przyjęcia sakramentów świętych.
Od marca 2007 roku podjęłyśmy pracę w Domu Dziecka. Papież Jan Paweł II mówił: „Nie może i nie powinno być dzieci porzuconych. Ani dzieci bez rodziny. Ani dzieci ulicy…”. Od początku istnienia naszego Zgromadzenia nasza Matka Założycielka i pierwsze siostry z wielką troską dbały o to, by wszystkie potrzebujące dzieci otoczone były troską i miłością. Dom Dziecka w Ekwadorze jest kontynuacją i odpowiedzią na powrót do korzeni. 8 maja 2011 roku miało miejsce uroczyste przekazanie naszemu Zgromadzeniu Domu Dziecka, zwanego „Hogar Valle Feliz”, czyli „Dolina Szczęścia”. która powstała z inicjatywy s. Klaudii, niemieckiej cysterki, oraz ówczesnego ks. biskupa Emilio Sthele. W roku 2010 nastąpiło oficjalne powierzono prowadzenie Domu naszemu Zgromadzeniu.
Siostry zawsze starają się być wrażliwe na sytuacje osób poszkodowanych w wyniku różnych nieszczęść dając im posiłek, pomoc materialną oraz duchowe wsparcie.
Kolejne placówki Celica i Quito w swej posłudze dedykowane są duszpasterstwu, różnym formom apostolstwa, prawdziwie misyjnymi podróżami na celebracje liturgiczne do wiosek oraz prowadzeniem Oratorium św. Benedykta.
Dziś przenosimy się do naszej najmłodszej misji. Najmłodszej, bo zaledwie trzyletniej, w której od maja 2021 roku Siostry podjęły posługę w Domu Dziecka pw. św. Antoniego przy parafii Ojców Franciszkanów Konwentualnych w Limuru niedaleko stolicy kraju Nairobii.
Pierwsze pozdrowienie z Afryki przesyłamy właśnie z tego miejsca:
Ewangeliczna przypowieść o siewcy jest bardzo sugestywnym obrazem dla Odbiorców. Dla nas ma dodatkowo symboliczne znaczenie myśląc o posłudze naszych Sióstr w Afryce. Jak zapewne pamiętacie nasze Zgromadzenie od roku 1978 przez niemal 25 lat posługiwało w szpitalu El-Beida w Libii – dziś kraju dotkniętym konfliktem zbrojnym. Obecnie – przy najmłodszej naszej misji w Kenii – wzrastają nowe powołania. Kto inny sieje, kto inny zbiera, Kto inny daje wzrost… Módlmy się o dar nowych powołań i otaczajmy troską postulantki, aspirantki i kandydatki do życia w naszym Zgromadzeniu. Posłuchajcie, co mówią same o sobie: