Śp. S. CELINA PIECH POWRÓCIŁA DO DOMU OJCA

Kochane Siostry, Droga Rodzino i Przyjaciele, Szanowni Państwo,

pragniemy poinformować, iż w czasie trwającej Nowenny do Świętej Scholastyki – w środę 7 lutego 2024 roku w Ełku – Pan Życia i Śmierci powołał do Siebie  w 91. roku życia i 75. roku życia zakonnego – naszą Siostrę śp. s. Celinę Piech OSB, wieloletnią zakrystiankę w Parafii p.w. Trójcy Przenajświętszej w Grajewie.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Grajewie w piątek – w Wigilię Uroczystości św. Scholastyki dnia 9 lutego 2024 roku –  w następującym porządku:

11:30 – 12:00               Czuwanie modlitewne w Parafii p.w. Trójcy Przenajświętszej w Grajewie  (przy ul. Kopernika 2)

12.00               Modlitwa Różańcowa za Zmarłą śp. s. Celinę OSB w kościele parafialnym

12:30              Msza św. pogrzebowa koncelebrowana,
pod przewodnictwem J. E. Ks. Bpa dr Dariusza Zalewskiego, po której złożono ciało zmarłej Siostry na Cmentarzu.

Dziękujemy J. E.. Ks. Bp Dariuszowi za przewodniczenie Eucharystii, Ks. Kan. Dariuszowi Łapińskiemu, proboszczowi parafii pw. Trójcy Przenajświętszej w Grajewie, wszystkim Kapłanom, Siostrom z wielu placówek w Polsce na czele z Przełożoną Generalną M. Marceliną Kuśmierz OSB oraz Asystentkami, Rodzinie, Przyjaciołom, Znajomym, Parafianom i Mieszkańcom Grajewa za dar wspólnej Eucharystii i towarzyszenie Zmarłej Siostrze w Jej ostatniej drodze.

Wszystkich prosimy o modlitwę za zmarłą śp. Siostrę Celinę OSB. 

Requiescat in pace!

 

SŁOWO M. MARCELINY KUŚMIERZ OSB WYGŁOSZONE PODCZAS POGRZEBU ŚP. S. CELINY PIECH OSB

„W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce.” J 14,2

 

W kaplicy jednego z domów Wspólnot Jerozolimskich w Paryżu znajduje się szczególne tabernakulum. Ma ono kształt domu z otwartym oknem, w którym płonie wieczna lampka – niczym wieczna miłość Chrystusa do nas.

„DOM” ten… jest stale otwarty, … przyciąga ku sobie, … przywołuje…

To tak – jak ktoś znużony i utrudzony długą wędrówką, zziębnięty i głodny – dostrzeże wreszcie zapalone światło w oknach rodzinnego domu, odczuje radość i ulgę. Wie, że ktoś tam na niego czeka.

Niebo jest również takim otwartym domem, pełnym żaru ojcowskiej miłości, bezpieczeństwa i wytchnienia. Sam Bóg jest DOMEM – otwarte Serce Jezusa jest NASZYM DOMEM i bramą niebios.

Kochana Siostro Celino, Wierzymy i ufamy, że Serce Jezusa stało się dla Ciebie miejscem spoczynku, miejscem bezpiecznym po trudach życia i ofiarnej pracy.

Ufamy, że Ten, Który Siostrę powołał z taką miłością i napełnił tyloma łaskami, przyjmie na wieczyste zaślubiny swą Oblubienicę – oczyszczoną przez Jego zasługi i cierpienia.

Dziś pragniemy wyrazić wdzięczność Bogu za Twoje życie Siostro Celino, za Twoją pełną poświęcenia służbę w naszym Zgromadzeniu, za Twój przykład gorliwego życia zakonnego i pracy, za siostrzaną miłość. Dziękujemy za Twoją dobroć, prostotę, łagodność. Twoja bliskość względem każdego człowieka była wyjątkowa i bardzo ceniliśmy twoją radość i chęć życia.

Wiele osób może zaświadczyć o Twej dobroci, cieple, uczynności, serdeczności, gościnności, uśmiechniętej twarzy – były to cechy, zjednujące ludzi… – wówczas –

gdy pełniłaś funkcję przełożonej wspólnoty zakonnej,

jak i podczas każdej innej cichej posługi w katechezie, zakrystii, w ogrodzie czy w domu.

Twoja skromność, delikatność i bezpośredniość – sprawiały,

że spotykający się z Tobą – od pierwszej chwili czuli się dobrze.

I jeszcze jedno: – twoje pogodne oczy… kryły światło i ciszę…Twoje oczy były odbiciem nieba.

Wiemy, jak bardzo troszczyłaś się o własne życie duchowe, starając się żyć zgodnie z wolą Bożą i podjętymi zobowiązaniami. Zaczytana w Biblii, żyłaś Bożym Słowem i z prostotą dzieliłaś się nim z ludźmi.

Siostro Celino, Twoim pragnieniem było spocząć w grajewskiej ziemi… Wiele lat tu przeżyłaś, obrazowo mówiąc: zapuściłaś tu korzenie… ukochałaś Grajewo, to środowisko, ludzi, parafię… i chyba ze wzajemnością.

Zawsze byłaś zatroskana o sprawy Zgromadzenia, wspólnoty, parafii. Potrafiłaś dostrzec troski i zmartwienia ludzi, chętnie szukałaś rozwiązań – jak im pomóc. Sprawy Ojczyzny, jej problemy – stanowiły intencje Twojej modlitwy różańcowej. Odwiedzałaś chorych, sama mając problemy zdrowotne, jednak nie poddawałaś się.

Z wielką dbałością i zaangażowaniem zajmowałaś się Siostro ogrodem, ciesząc się, gdy z owoców Twej pracy korzystały Siostry, goście i znajomi. Cieszyłaś się również, gdy wyhodowane przez Ciebie kwiaty zdobiły w kaplicy ołtarz i obraz Maryi.

Wielką radość sprawiały Ci również odwiedziny byłych uczniów. Zapamiętali nauki religii, wskazówki chrześcijańskiego życia, a wielu spośród nich wyrosło – jak mówiłaś – na porządnych ludzi, fachowców różnych dziedzin.

W ostatnich latach życia niosłaś Siostro Celino krzyż choroby i cierpienia, który powoli odbierał Ci siły. Byłaś cierpliwa w swej chorobie i niedomaganiach. Za okazaną pomoc zawsze odpłacałaś słowem lub spojrzeniem wdzięczności.

Pomimo słabości do końca chciałaś być wierną obowiązkom życia zakonnego, wierną modlitwie, pełną ufności – szczególnie w Boże Miłosierdzie. W zasięgu ręki miałaś „Dzienniczek” Świętej Siostry Faustyny, którego słowa zapisały się głęboko w Twym sercu. Odeszłaś w Godzinie Miłosierdzia… podczas Koronki do Bożego Miłosierdzia – gdy modliliśmy się w Twojej intencji.

Dziś – ustami poety – S. Celina zdaje się modlić za nas:

„Ojcze nasz, któryś w niebie i na ziemi powiedz im, że Królestwo Twoje już we drzwiach,

że groby wydadzą owoc życia… oczy przewidzą, uszy usłyszą,

serca zapałają i z doliny wygnania wrócimy w ramiona… – Twoje Miłosierne”.

Ekscelencjo Księże Biskupie, Czcigodni Kapłani, pragnę wyrazić wdzięczność za cenny dar Eucharystii sprawowanej w intencji Ś.P. S. Celiny.

Za wspólną modlitwę i udział w pogrzebie – dziękuję: Rodzinie, przyjaciołom i znajomym oraz Siostrom naszego Zgromadzenia. W tym miejscu szczególne podziękowania pragnę wyrazić Siostrom ze wspólnot w Grajewie i Ełku za samarytańską posługę i pomoc niesioną S. Celinie – niezależnie od pory dnia czy nocy.

Bóg zapłać!